implicitly

به‌صورت ضمنی در استاندارد حسابداری شماره ۴۲، واژه به‌صورت ضمنی به مفهومی اشاره دارد که مستقیم و صریح بیان نشده، اما از مفروضات، شرایط، شواهد بازار یا ساختار قرارداد قابل استنباط است. مفاهیمی که به‌صورت ضمنی در فرآیند ارزش‌گذاری یا تحلیل‌های مالی به‌کار می‌روند، معمولاً نقش مهمی در قضاوت حرفه‌ای حسابداران و ارزش‌گذاران دارند. در چارچوب این استاندارد، بسیاری از مفروضات بازار، […]

non-performance risk

ریسک عدم اجرا ریسک عدم اجرا در چارچوب استاندارد حسابداری شماره ۴۲ به ریسکی اشاره دارد که یک طرف قرارداد ممکن است نتواند تعهدات خود را در قبال بدهی انجام دهد. این ریسک، یکی از مؤلفه‌های اساسی در تعیین ارزش منصفانه یک بدهی است و باید از دیدگاه مشارکت‌کنندگان بازار، در تاریخ اندازه‌گیری، در نظر گرفته شود. ریسک عدم اجرا، هم شامل ریسک […]

quoted price

قیمت اعلام‌شده در استاندارد حسابداری شماره ۴۲، قیمت اعلام‌شده به معنای قیمتی است که برای یک دارایی یا بدهی در یک بازار فعال توسط مشارکت‌کنندگان بازار اعلام یا ثبت شده است. این قیمت، معمولاً بدون نیاز به تعدیل و به‌صورت مستقیم به‌عنوان مبنای اندازه‌گیری ارزش منصفانه استفاده می‌شود، مشروط بر اینکه مربوط به دارایی یا بدهی یکسان در تاریخ اندازه‌گیری باشد. جایگاه در چارچوب […]

cost approach

رویکرد بهای جایگزینی رویکرد بهای جایگزینی (یا بهای تمام شده جایگزینی) یکی از سه رویکرد اصلی در استاندارد حسابداری شماره ۴۲ برای اندازه‌گیری ارزش منصفانه است. این رویکرد بر اساس این اصل استوار است که مشارکت‌کننده بازار برای به‌دست آوردن دارایی، بیش از بهای لازم برای جایگزینی آن با دارایی‌ای با کاربری و قابلیت‌های مشابه پرداخت نخواهد کرد. در این روش، […]

market approach

رویکرد بازار در استاندارد حسابداری شماره ۴۲، رویکرد بازار یکی از سه رویکرد اصلی برای اندازه‌گیری ارزش منصفانه است. این رویکرد بر مبنای اطلاعات قیمت‌گذاری حاصل از معاملات واقعی بازار بین مشارکت‌کنندگان مستقل برای دارایی‌ها یا بدهی‌های یکسان یا مشابه بنا شده است. هدف اصلی این رویکرد، استفاده از شواهد قیمتی بازار برای تخمین ارزش دارایی یا بدهی است، نه تکیه بر محاسبات پیچیده […]

income approach

رویکرد درآمدی در چارچوب استاندارد حسابداری شماره ۴۲، رویکرد درآمدی یکی از سه روش اصلی برای اندازه‌گیری ارزش منصفانه است. این رویکرد مبتنی بر این فرض است که ارزش یک دارایی یا بدهی معادل ارزش فعلی منافع اقتصادی آینده‌ای است که آن قلم می‌تواند برای مشارکت‌کنندگان بازار ایجاد کند. در واقع، در رویکرد درآمدی، ابتدا جریان‌های نقدی آتی مورد انتظار شناسایی […]